متغیرهای بالینی مرتبط با پوسیدگی در دندان مولر اول دایمی کودکان 7 تا 11 ساله شهر قزوین

زمینه: با توجه به اهمیت بالای دندان مولر اول دایمی در جویدن، برقراری اکلوژن، حفظ ارتفاع عمودی و حالت صورت، پیشگیری و تشخیص به موقع پوسیدگی این دندان از جمله وظایف مهم و حساس دندان پزشک است. هدف: مطالعه به منظور تعیین متغیرهای بالینی مرتبط با پوسیدگی دندانی در مولر اول دایمی کودکان 7 تا 11 ساله شهر قزوین انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1386 بر روی کودکان 7 تا 11 ساله مراجعه کننده به دانشکده دندان پزشکی قزوین انجام شد. معاینه های بالینی 100 کودک بر روی یونیت های دندان پزشکی انجام شد. شاخص های پلاک، پلاک قابل مشاهده بر روی سطح اکلوزال مولر اول دایمی، دندان های پوسیده، پر شده و از دست رفته شیری (dmft)، دندان های پوسیده، پر شده و از دست رفته دایمی (DMFT)، لکه سفید و پوسیدگی اکلوزالی مولر اول دایمی ثبت شدند. پرسش نامه ای شامل اطلاعات شخصی، عادت های تغذیه ای و بهداشت دهان کودکان توسط والدین کامل شد. داده ها با آزمون های آماری یک و چند متغیره تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه رابطه پوسیدگی اکلوزالی مولر اول دایمی با شاخص های dmft، DMFT و استفاده مواد قندی بیش از 2 بار در روز،معنی دار بود (022/0=p 0002/0p=، 026/0p= ، p). نتیجه گیری: با مشاهده dmft، DMFT بالا، پلاک قابل مشاهده بر روی سطح اکلوزال مولر اول دایمی، مسواک زدن نامنظم و مصرف بیش از 2 بار مواد قندی در روز، احتمال پوسیدگی دندان مولر اول دایمی بالاست و باید با دقت بیش تری معاینه بالینی را انجام داد.